Rok po Dyplomie.
Musiał minąć czas, by znów odbitki znalazły się w ramkach. Sentyment odżył na nowo, bo ręce ciągle pamiętają jak gładki potrafi być kamień litograficzny. I jak upierdliwe potrafi być odbijanie czegoś z czterech kamieni. Przycinając papier nożykiem, z moją nieustraszoną, metalową linijką długą na metr przypomniałam sobie, że pokój nr 12 to była najlepsza pracownia na świecie.
