Przepraszam za tę jakość, skaner mi odmawia posłuszeństwa, bo cisnę „ON”, a ON cichy i nawet nie mrugnie laserem.  Ale nie ma poddawania się. Trzeba komiksić.

(Edit: już jest lepsza wersja. Skaner nie ożył, ale nowy model już zaczął służbę.)

Właściwie wystarczyłyby dwa ostatnie obrazki – tak podpowiadał mi mój wyuczony odruch ucinania opowieści do samej esencji, jednak ostatecznie postanowiłam zostawić wstęp. Taki lajf grafika. Dla wtajemniczonych: rozczulająca historia ze studiów o tym, jak można kochać i nienawidzić komputer, prawda?

Miałam nigdy nie być grafikiem, a teraz buszowanie po pakiecie Adobe i programie do składania filmów jest dla mnie jak powrót na jakąś starą, ulubioną łajbę, gdzie znam nazwy wszystkich lin.

Nie wierzcie mi, kiedy mówię, że już nigdy.